Jambo, jambo Ellen, Kees, Kyllian, Paolo en Lauren
Door: Christel
Blijf op de hoogte en volg Christel
20 Augustus 2009 | Kenia, Kisumu
Het is weer een tijdje geleden dat ik mijn laatste bericht heb geplaatst op mijn website. Ben net terug van 4 dagen Masaai Mare met mijn vrienden uit Nederland en morgen vertrek ik met Peter voor 3 dagen naar Kakamega forest. Heb een weekje vakantie omdat mijn vrienden uit Nederland me kwamen bezoeken. Het was geweldig om ze weer te zien na 10 maanden. Vorige week donderdag, 13 augustus kwamen ze me ophalen op mijn werkplek. Had net een art- en play therapy training erop zitten. Mijn collega’s waren vereerd en hebben de ‘familie hangmat’ het nieuwe kinder centrum laten zien. Bij binnenkomst begonnen mijn collega’s voor ze te zingen. De kids vonden het in het begin wel vreemd maar vonden het later wel leuk. Er was ook nog een lunch voor ze met ogali, skuma wiki en kip, inclusief de darmen (he Kyl :-)). Nadat Ellen en Kees waren ingescheckt in Sunset hotel zijn we bij mij thuis een borrel gaan drinken. De kids sliepen in mijn huis, wat gezellig was maar ze waren ’s morgens minder blij met de haan van de buren.De eerste avond hebben we in Kiboko Bay gegeten.
De volgende dag heb ik de kids mijn communitie laten zien en het centrum waar ik 3 ½ maand heb gewoond. Ze hadden vanuit Nederland veel kleren, tandenborstels, speeltjes en DVD’s en nog veel meer meegenomen. De kids deelde snoep en speeltjes uit aan de Keniaanse kids. Zelf volwassenen kwamen om een snoepje vragen :-). Daarna hebben we in een lokaal restaurantje chapatti en fris genuttigd. Na alle indrukken zijn we met z’n allen gaan zwemmen in Milimani resort. Heerlijk niets doen na een intensieve rondreis door Kenia. ’s Avonds hebben we samen gegeten bij mij thuis en hebben ze kennis kunnen maken met Peter. Op het menu stond ‘spagetti di Elena’ maar nu op z’n Keniaans :-).
Op zaterdag zijn we naar een souvenirmarkt geweest en naar de lokale groenten- en fruit markt. Iedere keer moet je onderhandelen; soms word ik er moe van. We hebben daarna vis (tilapia) gegeten in een van de locale restaurants aan het Victoria meer wat erg lekker was.
’s Avonds kwamen enkele vrienden langs en hebben we onder een afdak van buurvrouw Eugine gegeten want het goot in Kisumu.
Op zondagochtend vertrokken we vroeg met de chauffeur en busje naar nationaal park Masaai Mare voor 4 dagen. De weg in het park was erg slecht maar na een lange rit kwamen we terecht in Olumara Camp, een lodge in het Masaai mare park. Lauren en ik sliepen in een grote luxe tent wat erg gezellig was. Het was een open camp, wat betekende dat alle wilde dieren gemakkelijk het terrein op konden lopen. Volgens Kees waren er twee hyena’s en olifanten op het terrein en in de buurt van zijn tent. Beneden hoorde we een keer een nijlpaard (hippo) plonzen. Lauren en ik hebben apen geprobeerd te lokken met ons geroep (had dit geleerd in Kakamega forest :-)) Als je ’s avonds naar het restaurant of naar de tent wilde werd je hierin begeleidt door een Masai krijger.
We hebben verschillende game drives gedaan in het park en een Masaai dorp bezocht. Het mooiste moment vond ik toch wel toen zebra’s en gnu’s (blue wildebeest) de Masai rivier overstaken. De grote en bekenste oversteek waar de krokedillen normaal liggen te wachten om hun slag te slaan. Dit keer was het waterpeil in de rivier laag en de krokedillen hadden geen honger want ze lagen er rustig bij. Het blijft een adembenemend schouwspel waar normaal alleen de sterkste overleven.
We hadden ook nog een ‘killing’ gezien: een zwangere leeuwin doodde een Blue wildebeest en we stonden er op enkele meters vandaan. Iedereen was uitbundig en onder de indruk van dit schouwspel. Kyllian heeft alles op film kunnen vastleggen.
Het was heerlijk om weer een paar dagen met mijn vrienden op te trekken; het was ook weer zo vertrouwd waardoor het afscheid nemen me erg zwaar viel. Het was voor mij het eerste moment sinds hier ben dat ik wenste dat ik mee naar Nederland kon. Ben met de familie Kant meegereden naar Navaisaha want Ellen, Kees en de kids gingen naar Nairobi voor hun vlucht naar Mombassa. Erik, Brigitte, Floris en Karlijn, nog bedankt voor de lift en de gezelligheid. Ik hoop jullie volgend jaar in Kisumu te mogen ontmoeten. Na een uitputtende tocht kwam ik om 23.00 uur in Kisumu aan en stond Peter al op me te wachten. De volgende keer toch maar een hotelletje pakken in Nakuru.
Voordat ik mijn weekje vakantie had ben ik druk geweest met mijn werk voor het child counselling project. In juli zijn we met ons project verhuisd naar een nieuw kindercentrum. In dit centrum is ons kantoor en is een bibliotheek opgezet voor onze child counsellors en andere geinteresseerden (we hebben 15 boeken!).We hebben daarnaast ruimtes waar kinderen psycho-sociale begeleiding kunnen krijgen en we hebben ook een play therapy kamer met enkele spelmaterialen die we dankzij jullie donaties hebben kunnen kopen. Eind september zullen we onze officiele opening hebben. Ik heb nu de coördinatie over dit nieuwe centrum.
In de maand juli en augustus ben ik druk geweest met het voorbereiden van de art en play therapy training voor child counsellors. De meesten hadden nog nooit gekleid of getekend. Ze hebben geleerd hun ‘tree of life’ te tekenen, een gedicht te schrijven aan een overlede familielid, gebruik te maken van speelmaterialen tijdens een counselling sessie en nog veel meer.
Ik ben ook nog met mijn collega’s van health programme 3 dagen naar Namsagali geweest voor een uitwisselingsprogramma met een andere NGO. Zij kregen ook donaties van USAID, breaking barrier project en we gingen kijken wat voor projecten zij hadden en hun ervaringen. Er was ook veel tijd voor ontspanning en wijn :-).
Ik vond het deze keer eens leuk om jullie ook te laten weten hoe het met enkele mensen gaat die door jullie gesponsord zijn.
-Helen Audy is een zaak begonnen waar ze huishoudelijke artikelen verkoopt en de zaak loopt zo goed dat ze deze al heeft kunnen uitbreiden.
-Rodah verkoopt traditionele kleren/stoffen, bonen en mais. Ze is nu in staat om haar gezin volledig te onderhouden en schoolgeld te betalen.
-Helen Orencha verkoopt grote hoeveelheden mais en bonen (rauw) en gekookt. Ook zij is in staat om haar gezin nu te onderhouden.
Geen extreme armoede meer voor deze mensen. Je kunt hier echt iets voor de mensen doen.
De familie Njagi: grootouders met 2 kleinkinderen en een verstoten vrouw met haar 2 kinderen zijn in juli geholpen. Door een bijdrage van 15.000 ksh is grootvader, die kleermaker is en een (trap)naaimachine heeft kunnen starten met het maken van schooluniformen voor verkoop en is de jongere vrouw kunnen starten met een groentenzaak. De familie maakt het goed en zijn erg blij. Ik denk dat dit wel op de foto te zien is.
Momenteel doen we onderzoek naar de situatie van Caroline die in de badkamer van haar vader leeft. Caroline heeft 1 kind en haar vader accepteert zijn dochter niet meer omdat ze als ongehuwde vrouw een kind heeft. Ze leeft onder erbarmelijke omstandigheden. Word vervolgd!
In july en augustus hebben een aantal mensen weer donaties overgemaakt voor de mensen hier: Roel en Leen, mama en Wil, Wil Driessen, Ilse en Mark, Miranda en Jan, Mariett en Henri, Kees en Ellen, heel hartelijk bedankt hiervoor!
Vanuit Nederland krijg ik vaker ondersteuning van een aantal mensen die altijd voor me klaar staan. Ilse en Mark many thanks voor jullie hulp bij al het regelwerk als contactpersoon voor VSO, mijn bankzaken, mijn huisje en nog veel meer. Roel hartelijk bedankt voor het regelen van enkele technische zaken voor mijn computer en camera. Jullie zijn keien!
Ik heb sinds kort een nieuwe camera dus ik kan weer volop foto’s schieten. Laat maar weten als ik ergens meer foto’s van moet maken of er andere verzoeken zijn.
Veel liefs vanuit een warm Kisumu,
Christel xxx
De volgende dag heb ik de kids mijn communitie laten zien en het centrum waar ik 3 ½ maand heb gewoond. Ze hadden vanuit Nederland veel kleren, tandenborstels, speeltjes en DVD’s en nog veel meer meegenomen. De kids deelde snoep en speeltjes uit aan de Keniaanse kids. Zelf volwassenen kwamen om een snoepje vragen :-). Daarna hebben we in een lokaal restaurantje chapatti en fris genuttigd. Na alle indrukken zijn we met z’n allen gaan zwemmen in Milimani resort. Heerlijk niets doen na een intensieve rondreis door Kenia. ’s Avonds hebben we samen gegeten bij mij thuis en hebben ze kennis kunnen maken met Peter. Op het menu stond ‘spagetti di Elena’ maar nu op z’n Keniaans :-).
Op zaterdag zijn we naar een souvenirmarkt geweest en naar de lokale groenten- en fruit markt. Iedere keer moet je onderhandelen; soms word ik er moe van. We hebben daarna vis (tilapia) gegeten in een van de locale restaurants aan het Victoria meer wat erg lekker was.
’s Avonds kwamen enkele vrienden langs en hebben we onder een afdak van buurvrouw Eugine gegeten want het goot in Kisumu.
Op zondagochtend vertrokken we vroeg met de chauffeur en busje naar nationaal park Masaai Mare voor 4 dagen. De weg in het park was erg slecht maar na een lange rit kwamen we terecht in Olumara Camp, een lodge in het Masaai mare park. Lauren en ik sliepen in een grote luxe tent wat erg gezellig was. Het was een open camp, wat betekende dat alle wilde dieren gemakkelijk het terrein op konden lopen. Volgens Kees waren er twee hyena’s en olifanten op het terrein en in de buurt van zijn tent. Beneden hoorde we een keer een nijlpaard (hippo) plonzen. Lauren en ik hebben apen geprobeerd te lokken met ons geroep (had dit geleerd in Kakamega forest :-)) Als je ’s avonds naar het restaurant of naar de tent wilde werd je hierin begeleidt door een Masai krijger.
We hebben verschillende game drives gedaan in het park en een Masaai dorp bezocht. Het mooiste moment vond ik toch wel toen zebra’s en gnu’s (blue wildebeest) de Masai rivier overstaken. De grote en bekenste oversteek waar de krokedillen normaal liggen te wachten om hun slag te slaan. Dit keer was het waterpeil in de rivier laag en de krokedillen hadden geen honger want ze lagen er rustig bij. Het blijft een adembenemend schouwspel waar normaal alleen de sterkste overleven.
We hadden ook nog een ‘killing’ gezien: een zwangere leeuwin doodde een Blue wildebeest en we stonden er op enkele meters vandaan. Iedereen was uitbundig en onder de indruk van dit schouwspel. Kyllian heeft alles op film kunnen vastleggen.
Het was heerlijk om weer een paar dagen met mijn vrienden op te trekken; het was ook weer zo vertrouwd waardoor het afscheid nemen me erg zwaar viel. Het was voor mij het eerste moment sinds hier ben dat ik wenste dat ik mee naar Nederland kon. Ben met de familie Kant meegereden naar Navaisaha want Ellen, Kees en de kids gingen naar Nairobi voor hun vlucht naar Mombassa. Erik, Brigitte, Floris en Karlijn, nog bedankt voor de lift en de gezelligheid. Ik hoop jullie volgend jaar in Kisumu te mogen ontmoeten. Na een uitputtende tocht kwam ik om 23.00 uur in Kisumu aan en stond Peter al op me te wachten. De volgende keer toch maar een hotelletje pakken in Nakuru.
Voordat ik mijn weekje vakantie had ben ik druk geweest met mijn werk voor het child counselling project. In juli zijn we met ons project verhuisd naar een nieuw kindercentrum. In dit centrum is ons kantoor en is een bibliotheek opgezet voor onze child counsellors en andere geinteresseerden (we hebben 15 boeken!).We hebben daarnaast ruimtes waar kinderen psycho-sociale begeleiding kunnen krijgen en we hebben ook een play therapy kamer met enkele spelmaterialen die we dankzij jullie donaties hebben kunnen kopen. Eind september zullen we onze officiele opening hebben. Ik heb nu de coördinatie over dit nieuwe centrum.
In de maand juli en augustus ben ik druk geweest met het voorbereiden van de art en play therapy training voor child counsellors. De meesten hadden nog nooit gekleid of getekend. Ze hebben geleerd hun ‘tree of life’ te tekenen, een gedicht te schrijven aan een overlede familielid, gebruik te maken van speelmaterialen tijdens een counselling sessie en nog veel meer.
Ik ben ook nog met mijn collega’s van health programme 3 dagen naar Namsagali geweest voor een uitwisselingsprogramma met een andere NGO. Zij kregen ook donaties van USAID, breaking barrier project en we gingen kijken wat voor projecten zij hadden en hun ervaringen. Er was ook veel tijd voor ontspanning en wijn :-).
Ik vond het deze keer eens leuk om jullie ook te laten weten hoe het met enkele mensen gaat die door jullie gesponsord zijn.
-Helen Audy is een zaak begonnen waar ze huishoudelijke artikelen verkoopt en de zaak loopt zo goed dat ze deze al heeft kunnen uitbreiden.
-Rodah verkoopt traditionele kleren/stoffen, bonen en mais. Ze is nu in staat om haar gezin volledig te onderhouden en schoolgeld te betalen.
-Helen Orencha verkoopt grote hoeveelheden mais en bonen (rauw) en gekookt. Ook zij is in staat om haar gezin nu te onderhouden.
Geen extreme armoede meer voor deze mensen. Je kunt hier echt iets voor de mensen doen.
De familie Njagi: grootouders met 2 kleinkinderen en een verstoten vrouw met haar 2 kinderen zijn in juli geholpen. Door een bijdrage van 15.000 ksh is grootvader, die kleermaker is en een (trap)naaimachine heeft kunnen starten met het maken van schooluniformen voor verkoop en is de jongere vrouw kunnen starten met een groentenzaak. De familie maakt het goed en zijn erg blij. Ik denk dat dit wel op de foto te zien is.
Momenteel doen we onderzoek naar de situatie van Caroline die in de badkamer van haar vader leeft. Caroline heeft 1 kind en haar vader accepteert zijn dochter niet meer omdat ze als ongehuwde vrouw een kind heeft. Ze leeft onder erbarmelijke omstandigheden. Word vervolgd!
In july en augustus hebben een aantal mensen weer donaties overgemaakt voor de mensen hier: Roel en Leen, mama en Wil, Wil Driessen, Ilse en Mark, Miranda en Jan, Mariett en Henri, Kees en Ellen, heel hartelijk bedankt hiervoor!
Vanuit Nederland krijg ik vaker ondersteuning van een aantal mensen die altijd voor me klaar staan. Ilse en Mark many thanks voor jullie hulp bij al het regelwerk als contactpersoon voor VSO, mijn bankzaken, mijn huisje en nog veel meer. Roel hartelijk bedankt voor het regelen van enkele technische zaken voor mijn computer en camera. Jullie zijn keien!
Ik heb sinds kort een nieuwe camera dus ik kan weer volop foto’s schieten. Laat maar weten als ik ergens meer foto’s van moet maken of er andere verzoeken zijn.
Veel liefs vanuit een warm Kisumu,
Christel xxx
-
20 Augustus 2009 - 14:00
Roel:
He Chris,
Fijn om weer van je te horen. Laat die foto's nu maar komen, ik ben natuurlijk heel benieuwd naar je kwaliteiten!
Heel veel plezier in Kakamega.
x Roel -
20 Augustus 2009 - 15:05
Miranda:
Hai Christel,
Wat een beleving moet het voor je geweest zijn om je dikste maatjes te weer mogen omarmen. Kan mij voorstellen dat het afscheid je zwaar viel. Het is ook weer leuk om je foto's te mogen bewonderen.
Heel veel liefs van ons hier uit Moordrecht. Miranda
P.S. Mijn email adres is verandert naar miranda.prosperi@caiway.nl -
20 Augustus 2009 - 15:43
Gerda:
Hoi Christel,
Nu zie ik pas álle foto's!!! :-))
Prachtige hoor... heel bijzonder!
Veel liefs weer, gerda -
21 Augustus 2009 - 12:11
Karin Belle:
Hoi lieve Christel,
Wat een mooi verslag weer en prachtige foto's. Een van de nefrologen was pas in Kenia en begon te vertellen (en hield niet meer op) en ik zag jouw plaatjes bij zijn verhaal. Leuk om al die stralende kinderen om je heen te zien. He en.... wie is Peter, heb ik even niet goed opgelet?
Liefs Karin -
21 Augustus 2009 - 20:58
Sylvia:
Hai Frankie,
Geweldige foto's en geweldig verhaal. En geweldige buren/vrienden die op vakantie gaan naar jou !! Ik mail je.
Groetjes, Sylvia -
24 Augustus 2009 - 08:47
Sarah:
Lieve Chris,
Leuk weer een update van jou! Wat heb je het super gehad met je bezoek! Hele mooie fotos :) Gaaf dat het child centre goed gaat.
Take care..
Liefs -
24 Augustus 2009 - 17:33
Margriet:
Hee lieve Christel!
Wat ontzettend leuk je verhaal weer te lezen, zo tussendoor horen we nog wel eens wat, maar zo'n verhaal met foto's is natuurlijk ook altijd erg leuk. Fijn om te lezen dat jullie het zo leuk hebben gehad en wat een mooie foto's van je tijd met je vrienden!
Ook goed om te lezen dat het Child Centre goed loopt. Goed werk!
Ennuh...ik heb nog wel een wens ja wat betreft foto's ;) De familie Okuku en Daisy misschien? :D
Hoe was het met Francis? Bedankt dat het zo kon!
Heel veel liefs,
Vanuit Portugal!
Margriet -
25 Augustus 2009 - 12:53
Lauren:
hey chris was leuk hé? ik heb echt genoten! ik mis je heel erg ik zou zo weer terug willen vliegen maar helaas.
veel lfs
L-etje -
01 Januari 2010 - 13:28
Lauren:
hey chris,
van school moest ik een plaatje uitzoeken en daar een gedicht bij maken... ik heb het plaatje gekozen waar de leeuw de gnu dood (killing, deel 2)
hier komt het gedicht:
De stofwolk trekt op.
De leeuwin heeft haar prooi.
De anderen gnu’s kijken vol angst.
Maar de prooi is nog het bangst.
Zal hij doodgaan?
Zal zijn leven omslaan?
Ik kijk vol spanning.
De chafuur waarschuwt de anderen.
de inzet van de gnu begint te veranderen.
Hij geeft zich over.
Hij wordt mee gesleurd door de leeuwin het bosje in.
Daar zal hij sterven.
We zien hem nog een beetje want hij licht voorin.
Hij beweegt nog een keer zijn oor.
Het lijkt alsof hij zijn moeder nog wil wenken.
En nog een gunst wil schenken.
Maar dat lukt niet meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
